- certificatif,
- ve adj. (de certifier) който удостоверява, удостоверителен; pièces certificatif,ves документи, които удостоверяват.
Dictionnaire français-bulgare. 2014.
Dictionnaire français-bulgare. 2014.
certificatif — ● certificatif, certificative adjectif Qui est propre à certifier. certificatif, ive [sɛʀtifikatif, iv] adj. ÉTYM. XVe; lat. médiéval certificativus. ❖ ♦ Didactique ou droit. 1 Qui est propre à certifier … Encyclopédie Universelle
certificatif — certificatif, ive (sèr ti fi ka tif, ti v ) adj. Qui a la vertu de certifier. HISTORIQUE XVIe s. • Que je ne partirois point sans une lettre certifficative de sa parole, CARL. VII, 7. ÉTYMOLOGIE Voy. certification … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
certificative — ● certificatif, certificative adjectif Qui est propre à certifier … Encyclopédie Universelle
certifier — [ sɛrtifje ] v. tr. <conjug. : 7> • certifier 1172; lat. certificare, de certus et facere « faire » 1 ♦ Assurer qu une chose est vraie. ⇒ affirmer, attester, confirmer, constater, garantir , témoigner. Certifier qqch. à qqn. « Je te… … Encyclopédie Universelle